PPM (kcal) dla kobiet = 655,1 + 9,563 x waga (kg) + 1,850 x wzrost (cm) – 4,676 x wiek
PPM (kcal) dla mężczyzn = 66,5 + 13,75 x waga (kg) + 5,033 x wzrost (cm) – 6,755 x wiek
Następnie należy obliczyć całkowitą przemianę materii, czyli PPM (podstawową przemianę materii) mnożymy razy wskaźnik aktywności:
CPM = PPM x PA
PA (wskaźnik aktywności):
Śniadanie I: owsianka
Śniadanie II: koktajl owocowy lub warzywny, bądź jabłko
Obiad: Grillowana pierś kurczaka + warzywa na parze + brązowy ryż
Podwieczorek: Twarożek
Kolacja: Chleb żytni + twarożek + szynka drobiowa
Słodkie napoje, soki itp warto zastąpić zwykłą wodą. Pamiętajcie, by wypijać dziennie ok.2 litrów płynów.
By zrzucić 2kg w tydzień, to różnica między spożytymi kaloriami a spalonymi musi wynosić 14000 kcal/tydzień, co oznacza, że trzeba stracić 7000 kcal, by uzyskać utratę masy o 1kg. Łatwo zauważyć, że musimy codziennie pozbyć się 2000 kcal, by uzyskać takie efekty. Jest to całkiem spora ilość kalorii, dlatego nie każdemu jest zalecane takie tempo. Poza odliczeniem kalorii z pokarmów, w takim przypadku również jest jak najbardziej wskazane zwiększenie aktywności fizycznej.
Na Twój metabolizm wpływa wiele czynników, dlatego powyższe obliczenia należy traktować bardziej jako wskazówki, które mają za zadanie ułatwić Ci utrzymanie prawidłowej wagi lub odchudzanie. Pamiętaj również, że duże spadki wagi, typu 2kg/ tydzień nie powinny być stosowane u osób z niewielką nadwagą, gdyż może to negatywnie wpłynąć na ich zdrowie. Lepiej będzie, jeśli utratę wagi rozłoży się w większym odstępie czasu.
Zanim jednak przejdziemy do sposobu podawania arbuza, może przeczytacie krótki opis, dlaczego warto jeść arbuzy. Mianowicie arbuz, mimo iż nie ma wielu wartości odżywczych, jest chętnie spożywany przez spore grono osób. Dlaczego? Chociażby dlatego, że składa się w ok. 92% z wody – a więc chętnie sięgają po niego osoby na diecie.
Poza tym arbuzy ceni się za inne właściwości, np. za dużą zawartość przeciwutleniaczy, które opóźniają proces starzenia i hamują rozwój komórek nowotworowych. Na uwagę również zasługuje zawarta w arbuzach cytrulina, czyli aminokwas, który wspomaga pracę serca oraz przyśpiesza proces regeneracji mięśni u sportowców. Arbuz działa również moczopędnie, dlatego tuż obok żurawiny chętnie stosowany jest przy infekcjach układu moczowego.
Wracając jednak do sposobu podawania arbuza, poniżej w punktach macie przedstawione kolejne etapy:
|
1. Przekrój arbuza na pół. Następnie ponacinaj arbuza w paski, tak jak na załączonym zdjęciu.
|
2. Kolejno zrób poprzeczne nacięcia, tak by powstała Ci ‚kratka’ z arbuza.
|
 |
3. Gotowe! Czy takie kawałeczki nie prezentują się o wiele lepiej niż nieestetycznie pokrojone paski lub trójkąty? W dodatku są poręczniejsze i łatwiej się je ;-) |
W sieci panuje przekonanie, że połączenie białego sera (twarogu) i pomidora wyklucza się wzajemnie, a spożycie grozi poważnym chorobom. Zanim jednak przestaniesz jeść te dwa pyszne składniki razem, przeczytaj ten artykuł.
Pomidory, należą do warzyw psiankowatych i zawierają mnóstwo witaminy C. Jeden duży pomidor pokrywa około 60 % dziennego zapotrzebowania na tę witaminę! Ponadto jest cennym źródłem witaminy E, B (w tym PP), beta-karotenu oraz potasu, który ma właściwości obniżające ciśnienie krwi. W pomidorach znajdują się również kwasy: cytrynowy, jabłkowy, kumarynowy i chlorogenowy, o które w tym połączeniu „się rozchodzi”, ale o tym za chwilę. Twaróg (inaczej biały ser) jest za to źródłem wapnia (Ca), niezbędnego do procesu budowy kości i przeciwdziałania osteoporozie. Jednak spośród produktów nabiałowych procentowo zawiera najmniej wapnia. Aby zaspokoić dzienne zapotrzebowanie organizmu na ten pierwiastek należałoby zjeść aż 1 kg twarogu! Oprócz wapnia w twarogu można znaleźć mnóstwo witamin z grupy A, D, B i E. Ponadto zawiera magnez, potas oraz cynk.
Hipotetycznie połączenie tych naturalnych kwasów pomidora i wapnia powoduje powstawanie kompleksów, które krążąc w organizmie odkładają się w stawach (np. kolanowych) i powodują ich bolesność w spoczynku i podczas poruszania się. Jednak zarówno pomidor jak i twaróg zawierają zbyt mało kwasów i wapnia aby takie kompleksy pod postacią kryształków mogły powstać i odłożyć się w stawach. Tak więc warto zastanowić się, czy jedzenie pomidora z twarogiem np. dwa razy w tygodniu może być szkodliwe dla naszego organizmu? A co z żółtym serem w połączeniu z pomidorem? Ten produkt białkowy zawiera przecież większą ilość wapnia niż twaróg!
Odpowiedź na te pytania pozostawiam Wam.
Zobacz również: Dlaczego (nie) łączyć pomidora z ogórkiem?
Pierwotnie znana była jako chakchouka i w językach berberyjskich oznaczała potrawkę jarzynową. W dzisiejszych czasach danie to jest dla ludzi mieszkających w Tunezji, Libanie, Algierii, Maroku, Egipcie czy Izraelu jak bigos dla Polaków – tradycyjną potrawą (warzywno-jajeczną). Do Izraela jednak trafiła dopiero w 1950r. za sprawą Żydów migrujących z Tunezji.
Zwykle podawana jest w żeliwnym naczyniu z kawałkiem świeżego pieczywa, które służy do moczenia w pysznym sosie. Pisarka Claudia Roden w swoich tekstach pisze, że tunezyjscy kucharze do tej potrawy w dawnych czasach dodawali ziemniaki, bób czy karczochy. Co do pochodzenia tego dania są różne opinie. Jedni twierdzą, że wywodzi się z Imperium Osmańskiego, inni zaś, że z Jemenu.
Nie można jednak zapomnieć o tym, że główną rolę w tej potrawie odgrywają jajka, a te kojarzą się głównie z porą śniadaniową i to właśnie na śniadanie ten posiłek serwowany jest najczęściej. Z racji tego, że jest sycącym daniem Shakshouka dobrze odnalazła się w porze lunchu czy wieczornego posiłku jak to właśnie dzieje się w Izraelu.
Tradycyjnie Shakshouka składa się z pomidorów, ostrej papryczki chili, czosnku, papryki, soli, oliwy z oliwek i oczywiście jajek. W zależności od regionu i upodobań kulinarnych można doszukać się różnych wariacji na jej temat, np. z kiełbasą pepperoni czy z serem feta.
Przepis jest banalnie prosty, a przygotowanie dania zajmuje od 20-30 minut.
Shakshuka – Składniki:
• 3 świeże pomidory lub pomidory w puszce
• ½ czerwonej papryki
• 3 jajka
• 1 ząbek czosnku
• ½ papryczki chili
• Sól, pieprz
• Oliwa z oliwek
• Ewentualnie mała cebula i kumin/kminek
Nieważne skąd Shakskouka pochodzi, jaka jest jej historia, jedno jest pewne – jest pyszna i warto ją spróbować.
